Waar komen al die vreemde angsten toch vandaan? (En hoe kom je er vanaf?)

Door Frijters Mind Tuning op vr, 21/03/2008 - 12:55

De creatieve geest
De menselijke geest is bijzonder creatief in het bedenken van oplossingen, maar ook in het bedenken van problemen. Beiden passen in hetzelfde proces van ontwikkeling en vooruitgang: zonder probleem geen oplossing. Dagelijks worden we omringd door de meest vernuftige uitvindingen en creatieve uitingen. Het Internet is een goed voorbeeld van wat er uit het menselijk brein kan ontstaan. Mensen zijn meesters in het bedenken van scenario’s die een echt leven kunnen gaan leiden. Een vaardigheid die ons soms van pas komt.

Maar onze geest kan ook dingen bedenken die ons tegenwerken. Een reeks treffende voorbeelden vind je op deze site; kijk maar naar de lijst van alle verschillende angsten. De meeste mensen kunnen zich bij veel vormen van irreële angst niets voorstellen. Maar in bijna iedereen huist wel de aanleg tot onlogische, vergezochte, vooringenomen en bevooroordeelde gedachten. En wanneer we die combineren met angstprikkels wordt het aannemelijk dat ieder mens ook de potentie heeft om onlogische, vergezochte, vooringenomen en bevooroordeelde angsten te vormen.

De directe oorzaak van een irreële angst
In het geval van een angstprobleem is het een belangrijke eerste stap om te beseffen waar deze angst vandaan komt. Dat betekent niet dat we per se in het verleden hoeven te spitten om het antwoord te vinden op waaróm iemand nu specifiek bang is voor spinnen, een vliegfobie heeft of waarom iemand 30 keer in een uur zijn/haar handen moet wassen. Iedere vorm van irreële angst, paniek en/of dwang is het gevolg van een overactiviteit van het zenuwstelsel. Het angstspectrum is breed en gaat van een lichte verlegenheid tot paniekaanvallen, van een zekere mate van faalangst tot een dwangstoornis die je leven beheerst. Maar ze hebben met elkaar gemeen dat ze allemaal producten zijn van ons onbewuste zenuwstelsel, dat zichzelf een verhoogde activiteit van angst heeft aangeleerd.

Stress en leefstijl
Wanneer je lange tijd hebt blootgestaan aan stress of verwarring, of een heftige gebeurtenis hebt meegemaakt - soms in combinatie met bepaalde leefpatronen (roken, alcohol, suikerrijk eten en koffie) of overgenomen angstig gedrag uit de omgeving - raakt het zenuwstelsel overactief. Deze overactiviteit verstoort je lichaamsfuncties en dit verstoort dan weer het denken. Er ontstaat een programmafoutje en hieromheen een gedragspatroon: het onderbewuste is zelf een creatief proces gestart om de angstgevoelens te legitimeren. Dit op basis van herinneringen en associaties. Zo ontstaan de meest creatieve angsten. Maar: ze zijn een onterecht signaal van je lichaam; er is in gevallen van irreële angsten namelijk redelijkerwijs geen sprake van écht gevaar. Het zijn loze gevoelens en gedachten die er alleen maar zijn omdat je zenuwstelsel een ‘verklaring’ heeft gezocht voor de actieve conditie waarin het verkeert (je angstmechanisme is op de ‘aan’-knop blijven steken en denkt nu dat dit normaal is). Vervolgens ontstaat de neiging om iets met die angst te gaan doen, volkomen logisch. Je luistert (gehoorzaamt) naar de signalen, gaat naar therapie, spreekt over je angst, leest van alles over je angst, verbijt je over je angst, gaat zoeken naar verklaringen, vechten tegen je angst, en ga zo maar door.

Ziekte of gewoon… een gewoonte?
Dit zijn allemaal gedragspatronen die het zenuwstelsel conditioneren en actief houden, om dat te doen wat het nu heeft aangeleerd te doen. En dat is de valkuil waarin iedereen met een angstconditie steeds weer trapt. Deze informatie is heel belangrijk om te begrijpen. Wanneer je last hebt van overmatige angst, ben je niet echt bang in de zin dat je daadwerkelijk in gevaar bent. Maar je beleeft wél de sensaties en gedachten van angst. En deze zijn het product van een overactief deel van je zenuwstelsel; een activiteit die je zelf - onbedoeld - in stand houdt door er in mee te gaan, en er denkt wat mee te moeten doen. De meeste therapeuten en psychiaters vertellen dit niet aan hun patiënten. Sterker nog, ze zijn hier nauwelijks van op de hoogte. Ze behandelen angst als een psychologisch probleem of als een ziekte. Sommige psychiaters geloven nog steeds dat de oorzaak van een angstconditie een chemische disbalans is van neurotransmitters (stofjes) in de hersenen. Maar zoals de huidige moderne wetenschap bevestigt, wordt angst niet veroorzaakt door een chemische disbalans, maar is de chemische disbalans hooguit een gevolg van een overactiviteit van het zenuwstelsel. Er zijn ook therapeuten die denken dat het ligt aan een verstoring van energiebanen, dat angst een erfenis is uit een vorig leven, of mogelijk het gevolg van een contact met buitenaardse wezens. Een angstprobleem is geen van allen: het is een gedrag, een geconditioneerde gewoonte die de overactiviteit van een deel van je zenuwstelsel in stand houdt.

Criteria voor goede hulpverlening
De beste manier om van je angstklachten af te komen, is een goede coach of therapeut vinden die dit precies snapt. Daar zijn er jammer genoeg maar weinig van. De meeste therapieën, inclusief cognitieve gedragstherapie, gaan met de angst aan de slag en niet met de oorzaak. Dit heeft een contraproductief effect. Men kán wel ver komen in het beheersen van de angst, bijvoorbeeld door exposure, maar de angst gaat bijna nooit helemaal weg. Hij wordt in het meest gunstige geval ‘leefbaar’, en dat is eigenlijk het meest ongewilde effect, omdat je bij de kleinste tegenslag zo weer op je oude angstniveau zit. Medicatie is evenzeer af te raden, dit heeft alleen maar een onderdrukkend effect, is schadelijk voor de gezondheid en gaat vaak gepaard met vervelende bijwerkingen. Angst is een bewust en onderbewust aangeleerd gedragspatroon, net als nagelbijten, en leer je niet af met een pilletje. De meeste mensen krijgen hun ‘oude’ angstbeleving terug nadat ze met de medicatie stoppen.

Belangrijke stappen om angst te overkomen
De eerste stap is je angst te ontmaskeren: door de beelden en gedachten in je hoofd af te stemmen op de werkelijkheid. Vervolgens is het zaak je energie en gedachten weer te richten op dingen die je wél wilt. En dan te stoppen met je oude gedragspatroon en weer leuke activiteiten te gaan ondernemen. Zo kom je uit de cirkel en reageert jouw lichaam met nieuw, niet-angstig gedrag. Omdat het voor jouw lichaam en zenuwstelsel veel makkelijker is om niet-angstig te zijn, kan dit proces razendsnel plaatsvinden. Denk dan eerder aan dagen, dan aan weken. Het is belangrijk om een goede coach of therapeut te vinden, die precies begrijpt wat een angstconditie is en dus weet hoe je deze elimineert. Nogmaals, dit zijn er weinig en de meeste snappen er niets van (en doen dus maar wat). Ze zijn meer onderdeel van het probleem dan van de oplossing. Op deze site proberen we steeds meer goede adressen te verzamelen en te delen. Het beste adres in Nederland is Mindtuning: www.MindTuning.nl van de bekende angstcoach Pieter Frijters. Hij hielp vele bekende Nederlanders en nóg meer ‘normale’ mensen van hun angsten af. Het is in ieder geval belangrijk iets aan je probleem te doen, want last hebben van angstprobleem kost ontzettend veel levensplezier. Onnodig, want met een goede aanpak is het snel en eenvoudig op te lossen.

Reacties

Gelukkig ben ik niet de…

Dirk - do, 05/06/2008 - 00:17

Gelukkig ben ik niet de enige... Ik kreeg mijn eerste angstaanval (ook) in de auto. Hadden even gezellig bij elkaar gezeten als kameraden. Een vriend van mij reed met me mee en die zou ik fatsoenshalve even naar huis bob'en. Zo gezegd zo gedaan. Op de weg terug krijg ik in één keer een angstaanval met hyperventilatie als gevolg. Ik denk: "Ik ga dood...ik moet weg!" De bomen langs de weg leken langzaam op me af te komen en dat was erg angstaanjagend. Mijn eerste reactie was raam open en de muziek keihard aan. Vervolgens het gas in trappen en zorgen dat ik thuis kom. Ik pak een glas water en een sigaret en vertel het voorval aan mijn moeder, zij heeft hier veel ervaring mee gehad vroeger. Het stelde me in zekere zin gerust dat ze zei dat het hyperventilatie/angst was. Heb die nacht amper geslapen en ben de volgende dag aan het werk gegaan zonder problemen. Het is drie maanden goed geweest en nu heb ik er sinds een aantal weken weer last van. De aanleiding is mij niet bekend want ik heb verder geen traumatische dingen meegemaakt. Het gebeurde wel na een aantal gebeurtenissen op rij. Ik kreeg een nieuwe bijbaan, had geen/weinig geld op dat moment, stopte met voetballen door mijn baantje, school liep niet zo als het moest, stapte uit mijn oude band, begon met vrienden een nieuwe band, ik dacht in de liefde wat te beginnen en dat ging om lullige dingen ook al niet door. Persoonlijk vind ik dit zelf allemaal geen dingen om wakker van te liggen, maar misschien zijn het de kleine randgebeurtenissen of het denken dat het allemaal aan jou ligt ...who knows?

Wat ik nu merk is dat afleiding inderdaad het beste medicijn is tegen de angsten. Als ik reperteer met mijn band krijg ik het van te voren benauwd...als ik nu tijdens het reperteren maar geen aanval krijg. Dat gebeurt dan gelukkig niet tijdens zo'n repetitie, maar er na wel weer. Als we tot rust komen en even uitpuffen na de rappe rockmuziek krijg ik er even last van en zorg ik dat er een boeiend gesprek opgestart wordt. Dit werkt en helpt zodat ik niet de tijd krijg om me in mezelf te keren en angst te voeden.

Nog een voorbeeld: Vanavond was ik even in de schuur bezig, een flightcase afmaken en op nieuw inrichten. Op een gegeven moment was ik iets aan het zoeken en toen ging de gedachte door me heen: "Zo, je bent lekker actief bezig, geen last van angst." De meeste weten nu het antwoord op de volgende vraag al: "Wat denk je dat er toe gebeurde?" Juist, ik kreeg weer een aanval. Ben naar mijn project gelopen, heb de boel ingepakt en weggezet en ben er mee gekapt. Ben binnen op de bank ontspannen TV gaan kijken en daarna ben ik wat gaan zoeken op het web. Kwam op deze site uit en het lezen van de berichten werkt ook ontspannen en afleidend in zekere zin. Je leest over mensen die er van afgekomen zijn en over mensen die ernstige dingen als oorzaak van de angst hebben. Het eerste laat me denken "ik kan dat ook" en laatste laat mij denken "ik heb het gemakkelijk vergeleken die personen."

Ben blij dat ik hier even mijn ei kwijt kon, lang verhaal maar ik moest het even kwijt.

Ik heb sinds twee maanden…

Arianne - wo, 04/06/2008 - 15:10

Ik heb sinds twee maanden een relatie met een hele lieve jongen van 24. Ik heb nog nooit eerder een relatie gehad en ook hij heeft niet veel ervaring in de liefde. Nu vinden we samen onze weg en het gaat heel goed. Maar hij heeft al vanaf het begin last van onzekerheid, zo heftig dat het hem op momenten fysiek ziek maakt. Hij maakt zich dan zo druk om wat er allemaal mis kan gaan in de verre toekomst, dat het hem benauwt. Dan krijgt hij hartkloppingen, draait zijn maag zich om en dat resulteert in het ergste geval zelfs in overgeven. Het ging steeds beter, maar nu heeft hij toch weer een terugslag en heeft het gevoel weer terug bij af te zijn. Hij voelt zich (ook tegenover mij) heel rot over deze 'emotionele uitbarstingen', maar kan het niet onder controle krijgen. Hij loopt al bij een psychiater, waar hij dan praat over wat hem dwarszit. Nu overweegt hij ook om antidepressiva te vragen aan deze psychiater.
Ik maak me erge zorgen om hem, vooral omdat ik niet weet of dit ooit zal overgaan. Mijn grootste angst is dat deze onrust die hij steeds ervaart zijn leven gaat beheersen en uiteindelijk onze relatie ontzettend zal vermoeilijken of zelfs onmogelijk zal maken. Is er iets dat ik, als zijn vriendin en toch ook als deel van het probleem, kan doen? Mijn vriend geeft zelf aan dat alles tot op heden heel goed is geweest en gegaan tussen ons, maar het is dus de toekomst waar hij gespannen van raakt. Heeft iemand van jullie dezelfde ervaringen als hij en kan diegene mij tips geven over wat een ander kan doen dat je helpt tijdens je moeilijke perioden?

Dag Herman, Bovenstaande…

Jan - di, 03/06/2008 - 10:24

Dag Herman,

Bovenstaande reacties van Ian en John spreken mij ook erg aan.
Hun verhalen zijn erg herkenbaar voor mij. Ook autorijden is voor mij een probleem , omdat ik dan bijna altijd ga hyperventileren. Als je er dan van te voren al over aan het denken ben gaat het meestal al mis.
En zo heb ik het met meer dingen. De tips die ik in bovenstaande berichten heb gelezen ga ik zeker iets mee doen en dat gaat ook zeker helpen. Ongeveer een half jaar geleden was ik er ook zo goed als vanaf.
Puur door inderdaad afleiding te zoeken en proberen om toch juist de dingen te doen die je eigenlijk niet durft. Als het ware door positieve ervaringen op te doen die dan de negatieve ervaringen verdrijven. Als je constant in je hoofd bezig bent met " als het maar goed gaat en als ik maar niet ga hyperventileren" dan gebeurt het meestal ook. Het is dus een tijdje goed gegaan en door eigenlijk 1 ervaring dat het weer niet goed ging ben ik weer terug bij af. ( althans dat gevoel het ik ).
Maar idd het nadenken over steeds hetzelfde en het "staren" dat herken ik wel. Ik snap ook goed dat je daar niets mee opschiet , en juist aan andere dingen moet gaan denken en afleiding proberen te zoeken , al met al blijft het moeilijk.
Maar heb veel aan bovenstaande reacties en ga er ook zeker mee aan de slag.

Mvg Jan

Hoi Ian en John, Bedankt…

Frijters Mind Tuning - zo, 18/05/2008 - 19:48

Hoi Ian en John,

Bedankt voor jullie bericht op Angstlijst. Wel bijzonder dat jullie herkenning vinden bij elkaar. Tot anderhalf jaar geleden had ik me zo bij jullie kunnen aansluiten. Wat ik daarmee wil zeggen, is dat er zeker stappen zijn te zetten om dergelijke problemen te overkomen. Een aantal belangrijke tips lees je in mijn column en de verschillende reacties hierboven en op andere plekken op de site.

Een belangrijke toevoeging die ik kan maken, is dat je angsten en onzekerheden nooit hoeft te bevechten. Dat is namelijk juist de angst die spreekt. Zoals ik meermalen schrijf, heeft het daarentegen ook geen enkele zin om eindeloos met je angst bezig te zijn. Nadenken en je angst proberen te begrijpen of doorgronden hebben steevast een verkeerde uitkomst.

Wat betreft je plannen om te gaan kickboksen en fysiek aan de slag te gaan, kan ik je dat van harte aanbevelen. Sport en andere intensieve bezigheden waarbij je je zintuigen en fysiek volop moet aanspreken, zijn een adequaat en snelwerkend medicijn tegen angst en onzekerheid. Verder kan ik jullie adviseren niets uit de weg te gaan. Pak de auto en rijd naar de onbekende plek. Het zal je leren dat je gedachten erover niets met de werkelijkheid te maken hebben. Die trips zullen je veel goed doen.

Spanning in de borst, tot slot, is een veelvoorkomend verschijnsel bij een angstconditie. Sommige mensen staan fysiek helemaal strak en voelen dat door heel hun lichaam. Het kan een heel angstig gevoel opleveren, maar het kan geen kwaad. Hyperventileren is ook een onschuldig verschijnsel. Het is zelfs goed voor je hartspieren en je longen. Een flinke hyperventilatieaanval van een paar minuten is net zo gezond als een uurtje stevig wandelen.

Richt je vooral op bezigheden en zoek er je afleiding in. Omdat sport vaak intensieve aandacht en inspanning vereist, helpt het enorm om je gedachten te verzetten en daarbij heeft bewezen gunstige effecten tegen veel psychische condities.

Veel succes, Herman

Je haalt de woorden gewoon…

ian - zo, 18/05/2008 - 18:56

Je haalt de woorden gewoon uit m'n mond. Ik heb echt precies hetzelfde. Ik heb nooit zin om auto te rijden en al helemaal niet naar onbekende plekken. Waar ik dan bang voor ben weet ik niet. Vooral als er vrienden bij je in de auto zitten, sta je ineens erg onder druk. Ik heb dan geen spanning in me borstkas al heb ik angsten. Ik zie alles om me heen bewegen, stilstaande dingen, of dat alles op me afkomt, ruimte waarin je je bevind word kleiner. Ik heb ook in de liefde die problemen. Nu ben ik dan single, maar m'n ex wilt dan daarheen en daarheen. Moet je haar vrienden ontmoeten en dan wil toch maar liever thuis blijven. Of gewoon dingen ondernemen, naar voorstellingen of weet ik veel wat. je wilt toch altijd maar thuis blijven, omdat je anders bang bent dat je weer gaat hyperventileren. En al ben je daar bang voor gaa thet juist gebeuren.
Ik probeer er ook steeds wat aan te doen, maar ja, ik heb ook adviezen nodig. Wat misschien wel kan helpen en denk ook dat ik het ga doen: op een vechtsport gaan, zoals kickboxen ofzo. gewoon de angsten wegslaan uit je lijf.

groeten,

ian

Beste Ian, ook ik heb…

Svs - zo, 24/05/2009 - 11:26

Beste Ian,
ook ik heb constant dat akelige gevoel van angst die mij overvalt als ik naar een onbekende bestemming moet rijden en dan moet het nog binnen een straal van 10km van mijn huis zijn. Ik heb constant dat rare idee dat ik niet meer terug zal geraken, god weet waar ik dat vandaan haal. Vroeger sprong ik in de auto en reed overal naartoe, hoe onbekender, hoe beter, want dat waren nieuwe ervaringen. Ik heb ondertussen voor m'n eigen heel duidelijk uitgemaakt dat mijn angsten totaal irreeel en onlogisch zijn en toch geraak ik er niet vanaf. Mijn probleem is meer dat de tijdspanne van rust tot paniekaanval veel te kort is om te reageren (vind ik) Ik zit ergens heel relaxed, dan bevangt de angst mij en voor ik eigenlijk tegoei kan reageren word het al zwart voor mijn ogen, op dat punt ben ik ook niet meer voor rede vatbaar en ben ik volgens mij voorbij het punt om het te verhelpen. Dus daar zit mijn moeilijke punt om te 'genezen'. Ik vond dit forum prachtig omdat ik er ook met niemand over praatte omdat ik schrik had voor gek versleten te worden en nu zie ik dat er echt nog wel mensen zijn die weten waar ik het over heb. In ieder geval al bedankt voor het luisteren/lezen en elke goei tip of steunend woord ontvang ik met open armen, ik ben normaal een echte levensgenieter en voel me nu opgesloten in een gouden kooi :-(
Groetjes en veel sterkte aan iedereen.

hallo iedereen , ik heb zelf…

john - zo, 18/05/2008 - 18:25

hallo iedereen ,
ik heb zelf ook enorm veel last van angsten en spanning in mn lichaan(borstkas)
ook ga ik als mn angst opkomt hyperventileren. meetstal gebeurt dit op mn werk maar ook
prive. ik ben een man van 29 jaar en ook verlegen. dagelijks als ik mn werk uitvoer zit ik te malen over bepaalde collegas en prive over bepaalde mensen die ik die dag gesproken heb.
als ik iemand al aankijk kan ik al enorm last hebben van spanning/angst. ik besef wel dat het irrationeel gedrag is maar zou er zo graag vanaf willen. ik heb het gevoel
dat ik gewoon vastzit in het leven. toch ziet iedereen mij graag zowel prive als werk. maar ik voel elke dag weer hetzelfde. mn angst ligt heel breed als ik bijvoorbeeld ook in de auto rijdt naar onbekende plekken. ik heb wel hulp bij een psycholoog maar heb het gevoel dat het niet zoveel uithaalt.
ik blijf op mn werk stilstaan terwijl ik veel meer kan dan ik nu doe en ook op liefdesgebied hetzelfde lied. toch voel ik me niet echt depressief en hou van het leven en ga ook veel uit.
alleen tijdens het uitgaan drink ik altijd veel omdat ik mezelf dan lekker voel.
ook merk ik gewoon dat sommige mensen over me heen lopen.
ik hoop dat jullie adviezen hebben.
groetjes

Hoi anoniem, Jazeker, alle…

Frijters Mind Tuning - vr, 09/05/2008 - 16:14

Hoi anoniem,

Jazeker, alle mechanismen van het systeem houden elkaar in stand. Heb je weer gedronken, dan voel je je de volgende dag weer zo ellendig. Met alle zelfafwijzigingen die erbij horen: 'Wat ben ik toch een zwakkeling, een sukkel, enz'. Dit is dat deel van je ego dat geleerd heeft zich aan de omgeving te conformeren, om je ouders en anderen tevreden te stellen. Maar onderweg heeft het signalen opgevangen van afwijzing en dat zijn overtuigingen geworden. Daar heeft ieder mens mee te kampen.

Wanneer je zelfbeeld erg laag is en/of het idee hebt dat je van alles moet en wilt (onbewust vooral voor een ander), roept dat makkelijker stress en spanning op. Stress verstoort lichaamsfuncties en die verstoren op hun beurt weer het denken. Het is in die omstandigheid dat je vatbaar bent voor angstklachten, depressie én verslavingen. Die laatsten halen de druk even van de ketel.

Verslavingen bieden je even een ontsnapping, maar wanneer de roes voorbij is, is ook je negatieve zelfbeeld weer bevestigd. Dat roept weer spanning op. En dan heb je weer alcohol nodig om de angst en onzekerheid weer even te sussen. Enz.

Mijn tip voor nu: accepteer dat je drinkt. En begrijp dat al die schuldgevoelens, enz., horen bij het gedragspatroon waarin je verzeild bent geraakt. Zoek eerst een paar dingen waarin je ontspanning en afleiding uit kunt halen. En dan bedoel ik echt even iets vinden dat helemaal anders is dan de andere dingen in je leven.

Zo ken ik een voormalig alcolist die twee avonden in de week en op zaterdag Aikido ging beoefenen. Daarnaast ging als vrijwilliger in een opvanghuis voor daklozen en verslaafden aan de slag. Zonder enige moeite is de man met drinken gestopt. Vorig jaar had hij een fikse tegenslag te verwerken. Maar greep niet meer naar de fles.

Accepteer, ga je niet schuldig voelen, ga niet vechten tegen de stemmen in je hoofd, wees aardig naar jezelf -ook als je hebt gedronken. Steek al je energie in iets anders in plaats van te blijven bevechten van wat je nu toch niet wint.

Ik ben nu gestopt met roken. Maar denk er niet over na. Ga ik dat doen, dan gaat het mis. In plaats daarvan houd ik mijzelf bezig met dingen die ik graag doe: tuinieren, lekker koken voor mijzelf, interessante boeken lezen, fotograferen, tekenen, wandelen, opruimen, enz. Ik ben van 's ochtend vroeg tot 's avonds laat bezig. Voor ik ga slapen, ontspan ik met een goede CD.

Je zult nog wel even wat blijven drinken. So be it. Houd het ontspannen en denk er niet teveel over na. Richt je aandacht op alle dingen die je nu graag wilt doen, maar waartoe je jezelf niet eerder wist te zetten. Grootste kans dat het me jou snel de goede kant opgaat. Stoppen in een vacuüm gezogen leegte vereist teveel. En volgens mij is dit dé manier die het meeste succes oplevert.

Sterkte, Herman

hey mensen valium/diazepam…

junk?!?!?!?!?! - do, 08/05/2008 - 18:36

hey mensen valium/diazepam is geen oplossing (dacht deel het maar effe mee)
punt 1 slik het al een jaar in hele hoge doseringen omdat er naar verloop van tijd gewenning optreed steeds meer en meer nodig
punt 2 nu verslaafd en onderbegleiding aant afkicken. ja echt af kicken cold turkey gedaan van ong 80 mg (de maximale doses is overigens 40 mg (1 malig voor mensen die alcohol ontwennings verschijnselen hebben) en je trilt als een rietje koud warm etc(griep)en viel weer terug
punt 3 creeerde een nieuwe angst 3x raden juist om te stoppen/minderen met valium omdat dat mij juist een beetje op de been hield
punt 4 je echte angst/en. wordt gewoon gewoon onderdrukt zit nu op 10 mg perdag en alle angsten zijn er weer, in versterkte mate!! ben overrigens pas in juni klaar (clean)en als nog, heb ik wel 10 methodes ontwikkeld om meer valium van de apotheker te krijgen. wil en doe het het overigens niet!

pillen geven zijn ze gek op!! heb ook nog seroquel en remeron op recept pfffff kansloos

kijk maar wat je met de info doet

groetjes

Hoi ano, Angst en…

Frijters Mind Tuning - do, 08/05/2008 - 16:39

Hoi ano,

Angst en verslavingen gaan samen. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat een verslaving een uiting is van een angstconditie. Een voorbeeld is dwanghandelingen- en gedachten. Verslavingen ontstaan wanneer we ons even niet kunnen conformeren aan een bepaalde omstandigheid en dan makkelijk ontsnappen in dingen die dan even prettig lijken.

Je kunt een verslaving én een angstconditie tegelijk aanpakken, maar ook afzonderlijk. In het laatste geval hoort de volgorde dan te zijn dat je eerst je angstconditie aanpakt. Is dit je gelukt, dan heb je enorm veel kennis en inzichten opgedaan die je zullen helpen om je verslaving op te lossen. Omdat een verslaving exact is wat angst ook is: een slechte gewoonte, ontstaan op basis van verkeerde interpretaties.

Voor Starsunshine: check de website van Pieter Frijters: www.mindtuning.nl.

Succes!