Gebeurtenissen in het verleden

Gebeurtenissen in het verleden, moet ik daar nu wel of niet over praten? En als ik het niet doe, duw ik het dan niet weg? Het zijn vragen die ik regelmatig op deze site teruglees. Ik hoorde eens het volgende verhaal:

Twee monniken en de vrouw die de rivier wilde oversteken
Twee monniken lopen langs de oever van een rivier. De een is heel serieus en kijkt recht voor zich uit. De ander beweegt zich vrij en kijkt met een vriendelijke kalmte om zich heen. Dan treffen ze een dame die door de rivier naar de overkant wil. Maar het lukt haar niet op eigen kracht. Ze ziet de monniken en vraagt: “Kunnen jullie mij helpen de rivier over te steken?” De serieuze monnik antwoordt: “Nee, dat kunnen wij niet. Zoals je weet, is het ongepast als monniken en vrouwen elkaar aanraken”. De andere monnik zegt niets, stapt op de vrouw af en bukt zich opdat hij de vrouw op zijn rug kan dragen. Hij loopt door het water naar de overkant en zet haar daar af.

De monniken lopen verder. De serieuze monnik zegt niets en staart de hele tijd naar de grond. De andere monnik kijkt ontspannen om zich heen, onbezorgd en vrij van gedachten. Na een uur wandelen houdt de eerste monnik het niet meer en valt woedend uit: “Je weet toch van de regels, dat monniken geen fysiek contact mogen hebben met vrouwen!. Waarom draag je die vrouw dan zo, hup op je rug en schouders naar de overkant?!” De andere monnik reageert quasi verbaasd: “Ik heb de vrouw ruim een uur geleden afgezet aan de overkant. Waarom draag jij haar nog steeds op je schouders mee?”

Het moraal
Het moraal: het verleden is geweest. En wat je ook hebt beleefd, of wat je ook is aangedaan: het leven gaat door. Wonden herstellen wanneer je ze daar de tijd en rust voor geeft. Niet door ze steeds open te halen en dan te klagen dat je nog steeds zo’n pijn hebt. Het verleden is hooguit een referentie om dingen anders of beter te doen. Maar niets is zomaar slecht of goed. Alles komt zoals het komt en met ieder moment kun je uiteindelijk prima omgaan. Het gaat als vanzelf. We geloven dat we alles bewust en met ons denken moeten oplossen, maar bewuste ratio is niet het instrument om dat te doen. Dat doet je zenuwstelsel zelf, en dat kan het ook veel beter dan je bewuste verstand. Dat verstoort de natuurlijke processen van je brein alleen maar.

Het autonome inzicht
Hoe leger je hoofd, hoe beter het brein functioneert, dingen naar een natuurlijk perspectief kan herstellen en vanzelf met oplossingen en nieuwe inzichten komt: “aha!”. Uit onderzoeken blijkt dat de hersenen autonoom werken bij het genereren van de beste ideeën en inzichten, evenals het verwerken van informatie en gebeurtenissen in het verleden. Wijsheid komt door dingen te laten gaan en door in een natuurlijke flow mee te bewegen met alles dat het leven voortbrengt. Echt weten leer je door niets te willen begrijpen.

Pijn en de hefboomwerking ervan
Wat opvalt wanneer men het leven van succesvolle mensen onder de loep neemt, is dat vele een pijnlijke geschiedenis met zich meedragen. Sommige hadden een verschrikkelijke jeugd, kenden mishandeling, armoede, balanceerden eens op het randje van de dood en ga zo maar door. Deze mensen dachten: “Dit nooit meer!”, en haalden vervolgens het beste uit zichzelf en uit het leven. Bij mensen die zichzelf voortdurend kwellen met pijn uit het verleden denk ik wel eens: “Was het nog niet genoeg?” En soms denk ik: “Misschien ook niet…”. Ze schieten door in volkomen hulpeloosheid en misschien wel omdat de pijn niet groot genoeg was. Maar wil je echt zo blijven leven? Bedenk dan hoe je leven er over een jaar, over vijf jaar en over tien jaar uitziet, als je blijft doen wat je tot dusver deed.

Resultaten uit het verleden…
Kortom: laat het verleden gaan. Leef vandaag en richt je op dingen die heilzaam voor je zijn; verander je focus. Doe je dat niet, dan herleef je het verleden en vraag je je zenuwstelsel om herhaaldelijk de emoties te genereren die bij dat verleden horen. Wanneer je emoties langer probeert vast te houden dan natuurlijk is, dan verstoor je je zenuwstelsel en deze verstoort op zijn beurt weer je denken. Je komt in een vicieuze cirkel die niets meer met de werkelijkheid van vandaag te maken heeft. Sterker nog: je geest zit zo vol ruis, dat de buitenwereld niet meer bij je binnenkomt. Je blijft dan steken in de vernauwde en blokkerende beelden van gisteren. Daar help je niemand mee. Niet je dierbaren, en al helemaal niet jezelf! En bedenk: behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst!

The past does not equal the future! – Anthony Robbins