Angsten per categorie
|
Sociaal
iedere sociale fobie en angst |
Ruimtelijk
Hoogtevrees, pleinvrees, rijangst, etc. |
Natuur
dieren, insecten, onweer, water, natuurverschijnselen, etc |
Lichamelijk
naaldangst, verwondingsangst, bloedangst, etc |
Overig
Alle angsten en fobieën die niet tot een van de andere classificaties behoren. |
“Ik slikte hartmedicijnen om rustig te blijven”
“Ik had zélf mijn angsten heel groot gemaakt”
“In gesprekken struikelde ik over mijn woorden en verkrampte”
“Ik durfde de straat niet meer. Alleen thuis was het veilig”
Reacties
Hoi Nona, Je hebt (nog)…
Hoi Nona,
Je hebt (nog) geen fobie, maar het kan het wel worden. Het wordt gewoontegedrag -de telefoon niet opnemen en het toelaten van allemaal angstgedachten. Hoe meer je dat toestaat, hoe angstiger je wordt. Het is alsof je een angstmonstertje in je hoofd beloont.
Wanneer je eenmaal steeds iets angstiger wordt, gebeurt er iets vreemds in je hoofd: de werkelijkheid komt niet meer binnen zoals ie feitelijk echt is (er is geen gevaar, maar je leert je brein het tegendeel). Hoe onhandig is dat?
Een andere reden om angstgedrag te stoppen, is dat wanneer je eenmaal voor een ding bang bent, je dat ook makkelijker voor andere dingen kunt worden. Dit heet 'het sneeuwbaleffect'. Sta jezelf nooit angstig gedrag toe voor doodnormale dingen.
Groet, Herman
Hallo, ik ben een meisje van…
Hallo, ik ben een meisje van 13 jaar en durf nooit te bellen. Ik durf er nooit over te spreken want het klinkt zo stom en mijn moeder vind dat ik me aanstel. De laatste keer moest ik naar een bedrijf bellen om een foutje recht te zetten in een bestelling, maar ik durfde echt niet en mijn moeder werd heel kwaad.
De telefoon opnemen heb ik een grote tijd ook niet gedurft maar dat is vanzelf al veel minder geworden.
Nu is mijn vraag eigelijk; Heb ik echt telephonofobie of stel ik me toch alleen maar aan?