Phalacrofobie

hoi,nou van die week plezier gehad, weer terug bij af......
maar ik houd moed hoor, begin maar weer van voor af aan,

Fantastisch, ga zo door..

Heel veel succes verder ermee

groeten,

Edwin

het gaat steeds beter,eigenlijk heel goed, hoop dat dat zo blijft! al meer als een week geen last gehad!
vond dat ik dat ook moest laten weten.
liefs van mij

gisteren ging de oefening best goed,
vandaag is het pet, maar weer eens proberen,
liefs van mij

Dat heb je goed uitgelegd. Je kan inderdaad de kleuren rood en blauw erbij bedenken. Beter is wellicht nog zelf je favoriete kleur erbij te bedenken. Geel is bijvoorbeeld een kleur die veel mensen kiezen voor een lacherig gevoel..bedankt voor de verdere uiteenzetting.

groeten,

Edwin Selij,
Fobiedokter

Het gaat erom dat wanneer je moeite hebt om de beweging te voelen je je handen gebruikt. Je draait je handen bijvoorbeeld in een rondje naar voren of naar achteren, links of rechts en merkt op wanneer het gevoel sterker wordt. Bij welke draaiing. Dan draai je de beweging om ..

Succes

beste Edwin,
fijn dat je zo snel reageert,maar zou je het nog eens goed uit willen leggen,want je schrijft gebruik je handen hierbij tot het goed voelt,maar ik krijg dat stukje niet goed voor elkaar.
alvast mijn dank

Wees hartstikke trots op jezelf dat het werkt voor je. Natuurlijk gaat het nog niet perfect, maar je bent op de goede weg. Ga zo door!

Edwin Selij

ik probeer het,ging best goed, alleen vrijdag en zaterdag ging het helemaal mis, ik begrijp de handeling van de handen niet zo goed om te voelen wat goed voelt.
maar ik weet gelukkig dat het beter wordt, alleen ik ( en mijn familie) word er zo moe en ongelukkig van
ik wil hier echt aan werken, dit is zo geen doen.
veel liefs en bedankt voor de reaktie.

Allebei, ik heb er ervaringen mee en ik ben een deskundige op het gebied van angsten.

Groeten,

Edwin

Beste Edwin,

Ik zal proberen of ik hier wat mee kan. Heb je hier zelf ervaringen mee, of ben je een deskundige op gebied van angsten?
Kan je dat jezelf aanleren?

Hallo,

Het is goed om wellicht te weten dat je gevoelens vrij makkelijk kan veranderen. Wanneer het in je maag begint en naar je keel gaat dan moet het weer terug gaan. Het draait namelijk. Zou het dat niet doen dan is het net als je kleren, het is niet interessant genoeg om waar te nemen.
Merk eens op hoe het draait en gebruik je handen erbij om te voelen wat goed voelt. Wanneer je de beweging hebt draai hem dan om en spin het gevoel tegengesteld totdat je rustig wordt.
denk dan aan een mooi moment in je leven en spin dat gevoel sneller en sneller terwijl je denkt aan je angst. Als je dat goed doet dan verdwijnt de angst vanzelf.

Succes,

Edwin Selij

lieve anoniem,
ik vond het al zo vreemd niks terug te horen,maar ik denk dat er iets mis is gegaan met de pc.
eigenlijk heb ik dezelfde symptonen als jij.
ik val jan en alleman lastig met dezelfde vraag en word er doodziek van.
het rotgevoel komt vanaf mijn maag en blijft dan steken in mijn keel.
op dit moment gaat het best goed,daar ben ik dan ook trots op,maar ik ben zo bang alleen al
van het gevoel bang te zijn............

Hoelang heb je deze angst al? Ik heb bij mezelf gemerkt dat hoelanger je het stil houdt voor iedereen, hoe erger de angst wordt, omdat je steeds meer 'in jezelf' gaat zitten. Zo krijg je een heel beangstigend klein wereldje. Ik heb het eerst ook mijn man (sinds kort ex-man) verteld. Die werd er steeds geïritteerder van om steeds maar moeten bevestigen dat er niets aan de hand was en mij steeds moest kalmeren. Later heb ik het wat meer mensen (vriendinnen, ouders en directe collega) verteld en gevraagd of hun het opmerkte. Dit was niet het geval. Het gaf me ook wat meer rust. Ik was erg bang om ze hiernaar te vragen, omdat ik zeker wist dat zij het zagen en zijn mijn angst dus zouden bevestigen. Dit is niet gebeurt, maar sommige antwoorde verdraaide ik een beetje, waardoor is toch weer dacht dat het echt zo was. Nog voordat ik het hun had verteld ben ik nog naar de huisarts geweest, omdat mijn hoofdhuid ook trekkerig en gevoelig was (waarschijnlijk ook omdat ik er zoveel aan dacht, dan ga je vanzelf wel iets voelen). De huisarts vertelde dat hij wel door de scheiding op mijn hoofdhuid kon kijken, maar verder niet, dus eigenlijk niks om ongerust over te zijn. Maar die eerste opmerking bleef hangen en ging steeds zwaarder wegen.
Overal zag ik mijn haren liggen, op de grond, op het kussen, ik voelde ze op mijn arm vallen als ik korte mouwen had en dacht ze zelfs uit mijn hoofd te voelen ploppen. Nog steeds zag niemand iets.
Ik was toen al een tijdje onder behandeling bij een psych vanwege stemmingswisselingen, dus de stap naar Zyprexa was snel gemaakt toen ik steeds meer in paniek raakte en niet meer wist waar ik met mezelf heen moest.
Nu een paar jaar later slik ik alleen nog Seroxat (tegen depressie en angsten). Dit werkt volgens mij goed. Dit in combinatie met het hardlopen wat ik nu doe, maakt dat ik me een stuk beter voel. Gelukkig!!! Wil me ook noooooit meer zo voelen als toen!!!!
Nog steeds heb ik er wel last van hoor, vooral als ik moe ben, drukke periode heb, in een onbekende ruimte ben of veel mensen om me heen heb. Toch gaan veel dingen me nu weer aardig goed af. Ik durf bijvoorbeeld weer te zwemmen en m'n haar te kammen. Wel vind ik het nog verschrikkelijk om voor mezelf op zoek te gaan naar kleding en in een pashokje te moeten. Nog niet zo heel lang geleden een nare ervaring hiermee, waardoor ik me een paar dagen erg rot heb gevoeld.

Hoe uit het zich bij jou?

lieve anoniem,
ik ben zo blij je bericht te lezen, te weten dat ik niet de enige ben met dit probleem.
zoals gezegd durf ik er met niemand over te praten, dus is het voor mijn echt een opluchting
te lezen dat er nog meer mensen zijn.
je schrijft dat je iets slikt, heb je daar echt baat bij?
ik wens je in ieder geval heel veel succes!
liefs van mij

Ik ben een vrouw van 33 jaar en ik heb deze fobie al een aantal jaar. Nu las ik een stukje op Hart & Ziel over angsten en daar stond deze ook bij. Ook ik ben niet kaal, maar heb het idee dat het steeds dunner wordt. Niemand in mijn omgeving bevestigd dit. Het maakt mij onrustig of er echt wat aan de hand is en ik er misschien nu nog iets aan kan laten doen, voordat iedereen het wel ziet en er echt niks meer aan te doen valt.
Een tijdje Zyprexa geslikt. Dit hielp wel om de paniek er een beetje uit te halen, maar ik werd er een zombie van. Nu slik ik alleen nog maar Seroxat. Het gaat nu sinds een half jaar beter, maar de angst blijft sluimeren en slaat soms keihard toe.
Heb heel lang vreselijke angst voor spiegels gehad. Mijn maag draaide om, als ik alleen maar de trap op liep, omdat boven een spiegel hing met een felle spot daarboven, waarbij ik me soms kwelde om steeds van heel dichtbij te moeten controleren of het nu erger werd, dan hoe het daarvoor was.
Kledingwinkels heb ik ook lang vermeden, vanwege de spiegels en de confrontatie met je spiegelbeeld, terwijl je alleen in een pashokje staat.
Het zal fijn zijn om te lezen hoe anderen met deze angst omgaan.

wat ben ik blij dat ik deze site gevonden heb,
ik dacht echt dat ik gek werd, maar nu blijkt dat ik niet de enige ben met deze angst.
nu kan ik er ook echt aan werken, dank je wel.
ik verlies geen haar, heb gewoon fijn haar. maar ik ben er helemaal op gefixeerd.
vroeger als kind had ik wel een dwangstoornis, die heb ik zelf overwonnen en ben daar ook
heel trots op.
nu ik in de overgang zit, krijg ik er deze angst voor terug.
ik durf er met niemand over te praten, alleen mijn man weet er van af.
nogmaals mijn dank.
let