Apeirofobie

Hallo,

het zou kunnen kunnen ik had ook soms als ik in bed lag, maar dan probeerde ik om aan iets anders te denken maar na een tijdje moest ik het onder ogen zien en ik ben er nu over heen gegroeid.
Ik denk dat jij er ook wel last van kan hebben, om te zegen dat het een fobie is weet ik niet maar het zou wel een angst kunnen zijn. Ik hoop dat je hier wat aan heeft.

MVG,
David

Ik heb een vraag: zou ik het ook hebben?
Want als ik aan zulke dingen denk (na de dood, of het universum etc.) word het ademen moeilijker en kan ik (als ik in bed lig) voor een paar uur niet meer slapen. Toen ik jonger was (ben nu 15) werd ik altijd boos als iemand het over het universum had of wat er na de dood komt. Ik weet niet zeker maar volgens mij werd ik zelfs bang. Is dit apeirofobie of gewoon angst voor de dood of zelfs iets anders?

Groetjes Nicole

Kennismakingsdag MindTuning !!

Zaterdag 29 januari a.s. is er een kennismakingsdag MindTuning.

MindTuning is een uiterst effficiente en snelle methode voor het oplossen van angsten, burnout en stress.
Alle informatie over MindTuning vind je op www.paniek.nl of www.mindtuning.nl.
Hier staat een uitgebreide omschrijving van wat MindTuning exact inhoud

Op deze kennnismakingsdag zie je Pieter Frijters "live" in actie.
Hij is de grondlegger van Mindtuning en hielp de afgelopen 18 jaar al vele duizenden mensen van hun angsten, fobieen en burnout-klachten af.

Het belooft weer een onvergetelijke dag te worden!

Koste bedragen € 90,= inclusief lunch.

Meer info:
http://www.mindtuning.nl/zaterdag-seminar

Hoi Ellen
Ik heb je een mail gestuurd, maar twijfel nu of het het goeie adres is.
Groet,
Esther

Hoi Esther
Zag toevallig nog net voor ik mijn mailbox leegmaakte dat er hier gereageerd was, anders had ik deze site waarschijnlijk niet eens meer gevonden, gelukkig dus maar.
Ik durf zo even niet heel direct te zeggen wat precies zou moeten helpen en wat niet, aangezien ik verder ook nooit advies heb gekregen of ergens heb kunnen vinden. Ik zou maar een ding wel echt zeker kunnen aanraden; veel sociaal contact hebben en dus vooral niet te lang thuis zitten 'niks' doen. Vroeger had ik het altijd aan het eind van de zomervakantie en kerstvakantie, maar zodra de school begon was het na een week al zo'n beetje over. Misschien dat dit al voor een deel kan meespelen bij je zoon?
Een ouder iemand, die er in zijn jonge jaren ook veel last van had, vertelde me dat hij het feit in de loop de jaren heeft leren accepteren. Ik denk dat je er goed aan zou doen dit je zoon ook te zeggen. Voor mij is het namelijk echt een houvast, dat er toch nog een oplossing zou zijn en de angst gewoon irreëel blijkt.

Nog over die paniekaanvallen, die horen er denk ik echt gewoon bij. Het is namelijk écht niet zomaar angst wat je dan voelt, maar ik neem aan dat, dat ook bij jullie wel duidelijk is geworden. Is het bij je zoon trouwens ook pas echt begonnen in die week wat je beschreef?
Ik zou wel graag willen weten of het enigszins beter gaat dadelijk, misschien dat de kerstsfeer ook nog even goed doet!
Groeten Wouter

Hoi
Mijn zoon van 14 jaar heeft de afgelopen week heel veel last gehad van wat jij hierboven beschrijft.
De angst voor het oneindige, wat bijna ontaardde in een paniekaanval.
Heb jij enig advies voor mij om hem hierbij te helpen?
Groeten,
Esther

Jep. Heb het zelf, lees nu net dus dat het schijnbaar als fobie bekend staat. Zelf ervaar ik het niet zo, ja het is een angst wat ik voel, maar het vervelende eraan is dat het, niet zomaar angst is omdat ik het niet kan bevatten, het is anders. Als ik aan de oneindigheid denk, kan ik soms komen tot een ultiem besef, alsof ik het met m'n hersenen opeens helemaal begrijp wat oneindigheid inhoudt. Het is voor mij meer een kennis dat verschrikkelijk is dan een angst, ik kan me niet voorstellen dat iemand die het ook heeft dit niet als vreselijks kan zien. Ik ben al jaren bezig om iets ervan te begrijpen, maar schiet daar niks mee op. Ik vind nu voor het eerst iets op internet erover, best vreemd om dit zo te zien staan, het voelde meer alsof ik de enige ermee was. Wel grappig trouwens dat ik mooi bijna 2 en een half jaar later pas reageer, alsof de tijd niks is (haha).

Wat moet ik me hierbij voorstellen? Ik heb dit zelf niet maar ben er wel benieuwd naar. Ben je als je apeirofobie hebt bang dat het universum nooit ophoudt? Of word je bang als je naar boven de lucht inkijkt of in een heel erg diep gat?