Angsten per categorie
|
Sociaal
iedere sociale fobie en angst |
Ruimtelijk
Hoogtevrees, pleinvrees, rijangst, etc. |
Natuur
dieren, insecten, onweer, water, natuurverschijnselen, etc |
Lichamelijk
naaldangst, verwondingsangst, bloedangst, etc |
Overig
Alle angsten en fobieën die niet tot een van de andere classificaties behoren. |
Cibofobie
Definitie:
Fobie of angst om te eten of voor voedsel
Ook bekend als:
Sitofobie
Sitiofobie
- Login of registreer om te kunnen reageren
“Ik slikte hartmedicijnen om rustig te blijven”
“Ik had zélf mijn angsten heel groot gemaakt”
“In gesprekken struikelde ik over mijn woorden en verkrampte”
“Ik durfde de straat niet meer. Alleen thuis was het veilig”
Reacties
ik ben begin dit jaar…
ik ben begin dit jaar enrstig ziek geworden kanker en kreeg toen een sonde die heb ik 11 maanden gehad en is net twee weken geleden gesneuveld op de spoedeisende hulp ze wouden hem niet terug zetten en vonden tijd dat ik weer gewoon leerde eten maar dat gaat niet ik heb een afkeer gekregen van voedsel ik wil het niet zien ik kan er niet tegen als anderen eten en ik kan niet tegen de lucht maar ook brood etc vind ik vreselijk.
ik ben nu bijna 28 kilo lichter dan begin dit jaar en dat gaat zijn tol eisen mijn lichaam heeft mielte met functioneren en toch kan ik me er niet toe zetten om te eten ik wordt al heel naar als de dietstiste op papier zet wta ik allemaal op een dag naar binnen moet krijgen om te kunnen overleven dit is echt minimaal maar voor mij mega veel ik eet alleen vloeibaar en dat houd eigenlijk op bij 2 bekertjes yoghurt per dag en dan wel rocevice maar dat is ook niet de hoeveelheid die je eigenlijk binnen moet krijgen ik heb al instanties om hulp geroepen maar er wordt zo luchtig over gedaan en je als kind behandelen maar ik ben een volwassen vrouw van 33 jaar en chanteren werkt dus echt niet dna he ik wordt dan alleen heel boos ik weet dat dit zo niet goed gaat maar ik kan de knop niet omzetten en toch weer voedsel nemen wie herkent dit
Hoi Marion, Ik ben als…
Hoi Marion,
Ik ben als eerste naar de dokter toegestapt, die heeft me uiteindelijk effexor voorgeschreven.
Ik begoon met 75 mg vervolgens met 150- 2,25-300 en zit nu op de hoogste dossis 375 mg.
als je eenmaal aan het medicijn gewent bent, kun je wel lager gaan zitten, dit noemen ze een onderhoudsdossis.
Dit medicijn, helpt mij heel erg goed, maar het kan wezen dat jij andere medicijnen nodig hebt, omdat elk medicijn weer anders werkt, en ieder mens is verschillend dus daar kan ik geen uitspraak over doen.
Verder ben ik veel met mezelf bezig geweest, veel paniek/angst aanvallen gehad wat mij erg hielp om eruit te komen was onder een koude douche te gaan staan.
je lichaam moet dan zo wennen aan de kou en zo hard werken, dat je eigenlijk geen tijd meer hebt om over je paniek na te denken.
Het grootse probleem is eigenlijk dat je zo bezig bent met eten wat wel wat niet, dat je alles wat er om je heen gebeurd niet meer belangrijk is.
Je hebt alleen nog maar oog voor je angst je paniek en je fobie
Je leven blijft in een cirkel rondjes draaien, en je komt steeds op hetzelfde punt uit.
Erg lastig
Je moet voor jezelf hoe moeilijk ook die cirkel gaan proberen te doorbreken.
Begin klein, en bouw dit op.
praat over je gevoel praat over je angst, schrijf je gevoel op.
Kijk niet alleen wat er fout gaat maar kijk ook wat er allemaal goed gaat in het leven.
Ik zelf ben ookerg bezig geweest met ht spirituelen, voor sommige erg zweverig maar mij heeft dit ook door de moeilijke tijd heen gesleept.
enverder is denk ik doozettingsvermogen erg belangrijk, probeer het vertrouwen in je lichaam weer te vinden.
Ik hoop dat je hier wat aan mag hebben, en mailen mag altijd als je nog wat wilt weten ook hier kan ik proberen je mee te helpen als je dat wit
liefs en succes jolanda
Toen ik deze pagina…
Toen ik deze pagina opstarte, had ik vreselijke last van angst voor eten, had angstaanvallen, en had mezelf niet meer onder controle.
De bedoeling was om alles onder controle te houden maar het tegenover getelde was waar.
Iedereen die een probleem met eten heeft, heeft een angst, en waar die angst vandaan komt, kun je uiteindelijk alleen maar in jezelf vinden.
Je moet het zelf doen, alleen weetdat je het nooit alleen hoeft te doen.
Ik had ook smoesjes, maar uiteindelijk heb ik verteld wat mijn probleem was, en dat ik mijn eigen tempo aan wilde houden.
Iedereen met zijn goed bedoelde advies, ik werd er gek van.\
Maar ik kan zo uren door gaan als iemand wil praten of zijn verhaal kwijt wil mag me altijd emailen
[email protected]
Hallo lieve mensen, ook ik…
Hallo lieve mensen,
ook ik kamp met angst voor voedsel. Het is begonnen doordat ik Pfeiffer kreeg en vermoeid bleef. Llater bleek dat ik allerlei overgevoeligheden had voor allerlei voedsel. oa. voor brood koffie kaas en nog meer dingen. Nu..... 4 jaar later durf ik deze dingen nauwelijks nog te eten. Lust ze wel graag maar voel dat ik er negatief denken ... dus angst op heb staan, met alle gevolgen van dien. Weg nog maar 48 kilo. Weet iemand tot wie ik me kan wenden om therapie of hulp om hier van af te komen?
Want mijn huisarts is hier schijnbaar te stom voor. Ik heb al van alles uitgeprobeerd maar tot nog toe zonder resultaat. Woon in Zuid Limburg.
Groetjs, Marjon.
Hoi iedereen, Net als jullie…
Hoi iedereen,
Net als jullie allemaal heb ik ook een angst voor eten. Het gekke is dat ik dit alleen heb als ik niet lekker in mijn vel zit. Ik ben naar een psycholoog geweest hiervoor. Volgens hem is dit probleem bij mij ontstaan toen ik een keer op vakantie een voedselvergiftiging heb gehad. Ik was toen zo ziek dat ik weken op ORS heb geleefd en heel erg was afgevallen. Ik was toen een jaar of 13. Ik was zo bang!
Als ik me nu rot voel, krijg ik meteen het gevoel alsof mijn keel dicht zit. Ik word dan heel snel misselijk van eten, vaak alleen al als ik het zie. Ik baal daar zo van! Ik kan mensen niet goed uitleggen wat er dan met mij gebeurd. Als ik me goed voel en niet van die aanvallen heb, dan snap ik het zelf niet eens. Op momenten waarop ik die angstaanvallen heb, voel ik me alleen en machteloos.
Ik heb trucjes geleerd om er mee om te gaan, maar het blijft lastig. De laastste keer dat ik het had, was ik zo blij dat ik eruit was gekomen. Ik had het gevoel dat ik het de baas was. (In het begin val ik dan eerst af maar later ben ik toen alleen maar aangekomen omdat ik zo dwangmatig met eten bezig was). Nu baal ik ontzettend dat ik het weer heb! Ik weet vaak ook niet de oorzaak er van waarom ik me zo voel en waarom ik het dus weer krijg. Wat mij erg helpt is de cd sessie van Geert van www.agorafobie.be/
Dit is te bestellen op internet. Hij leert je trucjes hoe je er mee om kan gaan, maar ook legt hij uit hoe die angst ontstaat en dat jij eigenlijk de enige bent die er wat aan kan doen (pijnlijk om te horen, maar helaas wel waar). Het is echt een tip, kijk maar eens op de site.
Ik zou graag willen weten van mensen of zij nog andere tips hebben om er mee om te leren gaan. Of als mensen hetzelfde ervaren als ik, ik vind het fijn om te weten dat ik niet de enige ben met dit probleem.
Bye
hee die hoi allemaal, mijn…
hee die hoi allemaal, mijn slikfobie is weer terug gekomen , en dat is nu even heel erg rot , om het zo maar te noeme , ik krijg nu alleen nog maar een beetje eten weg als ik alchol drink , om zo mijn verstand een beetje te verdoven , en dan maakt het nog niet eens uit wat ik eet , zelfs op vla kauw ik nog , maar nu begint mijn lichaam steeds minder meer zin te krijgen , dus raak leeg , ik weet dat alchol geen oplossing bied tegen het slikken , dus wie heeft er voor mij een tip om mijn leven weer een beetje dragelijk te maken
Al sinds ik heel klein was…
Al sinds ik heel klein was heb ik al de angst om bepaald voedsel te eten, zoals kaas, worst, mayonaise en margarine. Ik kan me eigenlijk niet meer herinneren dat ik daar ooit niet bang voor was en volgens mijn ouders heb ik het ook al mijn hele leven gehad. Ik ben ook bang om het aan de raken, wat soms lastig is als ik bepaald eten voor andere mensen klaar moet maken die daar dus helemaal geen begrip voor hebben. Thuis heeft mijn vader me vaak zover geprobeerd te krijgen om het wel te eten, zonder succes. Vooral op familiefeestjes heb ik daar last van, aangezien je daar altijd veel moet eten en er eigenlijk alleen maar voedsel is dat ik gewoon niet durft te eten of aan te raken of wat dan ook. Men lijkt er gewoon geen begrip voor te hebben. Ook als ik bijvoorbeeld naar een pretpark ga, dan zijn er een hoop mensen die lunchpakketjes meenemen met broodjes kaas of worst, die ze dan als ze ze half op hebben op de grond gooien. Daar word ik dan altijd erg misselijk van en ik durf dan niet in de buurt te komen. Ook als ik al de geur van boterhammetjes ruik raak ik tegenwoordig in paniek.
Nu wil ik een aantal dingen weten:
- Waar komt dit vandaan? Ik weet dit zelf niet, en voor anderen is het ook een raadsel.
- Hoe kom ik ervan af? Ik kan er op zich wel mee leven, maar het leidt vaak wel tot gênante situaties
Ik heb bijna precies…
Ik heb bijna precies hetzelfde.
Ik ben nu 17 jaar en ik eet bijna niks.
Ik eet geen brood, bijna geen groenten (en niet met plezier), geen aardappels (behalve friet) en nog een hoop andere dingen niet. Wat ik eet is dus zeer beperkt.
Ik ben ook simpelweg bang om nieuwe dingen te proberen. Ik walg vaak al van het aanzicht en de geur van bepaald eten. En hoe meer mensen me proberen te pushen om iets te proberen hoe erger het wordt voor mij.
Verder wil ik ook geen eten aanraken dat ik niet lust. Ik vind het echt verschrikkelijk als dat gebeurd, en als het gebeurd wil ik ook meteen mijn handen wassen. Vroeger had ik het ook nog zo erg dat mijn eten elkaar niet mocht aanraken. Als mijn sperzieboontje mijn hamburger aanraakte, zou ik dat stukje hamburger afsnijden en dan dat stukje en die sperzieboon niet meer eten. Nu heb ik dat wel minder, maar heb er nog steeds moeite mee als het gebeurd. En ik wil ook absoluut geen gemixt eten, zoals stampot ofzo, of vlees met een sausje er overheen.
Door al deze dingen zie ik er ook heel erg tegenop om bij anderen te gaan eten, want ik schaam me dood hiervoor. Dus als iemand me vraagt om te komen eten verzin ik smoesjes waarom ik niet zou kunnen.
Heeft iemand enig idee waar dit vandaan zou kunnen komen en of er iets tegen te doen is..?
Hoi Raymond Het lijkt erop…
Hoi Raymond
Het lijkt erop wat je niet durft te eten, dat het allemaal met een koe te maken heeft.
Dit klinkt misschien vreemd.
Maar kaas melk en mayo worden allemaal gemaakt van melk producten.
en die melk producten komen allemaal van een koe af.
Heb je geen fobie voor beesten (koeien)
Ik zelf heb er geen last van, als mensen in mijn buurt alcohol drinken, en of aan het eten zijn.
Het ennige wat ik heb is dat ik graag weer normaal zonder angst zou willen eten.
Mensen met een eet probleem ik weet zo goed hoe het voelt en je kunt je er goed rot onder voelen.
Het ennige wat ik kan zeggen is, probeer je angst niet uit de weg te gaan.
Het klinkt makkelijk want ikheb er ook erg veel moeite mee.
Maar het is wel het beste medicijn, want als je weer vertrouwen krijgt dat er niets kan gebeuren
als je in aan raking komt met de producten waar je bang voor bent
dan zal de angst ook vanzelf weer weg gaan.
Alleen de angst zit zo diep geworteld dat het patroon die we opbouwen in een cirkel blijven rond draaien
en die cirkel uitstappen daar is heel veel doorzettingsvermogen en lef voor nodig
ik wens je heel veel succes
liefs jolanda
Daarom noemen ze een fobie…
Daarom noemen ze een fobie ook een irrationele angst. Het heeft overigens niets te maken met dommigheid. Integendeel, iemand met een fobie toont aan dat ie tenminste over een hele creatieve geest beschikt. Daarbij komt dat we ratio altijd baseren op onze emoties. Dat er een plek is in ons hoofd waarin we afgezonderd zijn van onze emoties en objectieve redelijkheid kunnen vinden, is een illusie. Je bent dus zo dom of zo slim als je emoties dat toelaten.
Toen jij dit las, kwam er eerst een emotie in je los (ergernis wellicht) en pas toen 'rationaliseerde' je het: 'het is ook waanzin...'. Dat is jouw ratio op basis van een emotie. Zo ook werkt het bij mensen met een fobie.
Gelukkig zijn er vele manieren om onze emotionele conditie te sturen en te veranderen. Toen ik jouw reactie las, dacht ik ook eerst: "Wat een botte sukkel". Maar daarop volgend kon ik mijn emoties anders sturen en daardoor bedenken: "Hij is waarschijnlijk zelf niet zo slim. Laat ik het hem eens geduldig en vriendelijk uitleggen. Steekt ie vast wat van op".
Hoi Erg fijn hoe jij dit…
Hoi
Erg fijn hoe jij dit geschreven hebt.
En het gekke is dat je nog gelijk hebt ook.
Het is erg fijn dat er mensen zijn die geen oordeel hebben over wat je (hebt) voelt of denkt.
Zulke mensen zijn goud waard
groet jolanda
Dat je bang bent om te…
Dat je bang bent om te vallen als je net als zwarte piet over de daken loopt kan ik me voorstellen, kan me ook voorstellen dat je bang bent voor het donker als je ooit in het donker iets ens hebt meegemaakt. Maar om bang te zijn dat er alcohol in je eten zit !?!?!? Wat is dat voor waanzin? Dan kun je net zo goed bang zijn dat er kabouters in je drinken zitten? Wat een dommigheid.
Hoi Wakanda, Het is zo…
Hoi Wakanda,
Het is zo vervelend als je niets durft te eten en of te drinken.
Je wordt er dagelijks mee geconfronteerd.
Elke dag weer die strijd met jezelf.
Ik heb dit ook voor een jaar of 6 geleden gehad, dat ik nog maar een paar dingen durfde te eten.
En woog nog 52 kilo, ik voelde me zo rot, ik kon niet meer normaal op mijn bed liggen.
Het gevoel dat er alcohol in mn eten zat maakte me gek.
De controle die raakte ik helemaal kwijt.
Nu begint het langzaam weer terug te komen, maar ik probeer nog wel normaal te eten en of te drinken, ook al lukt dat niet altijd.
Je weet wel dat als je de verpakking leest dat er niets in zit, maar het gevoel zegt iets heel anders.
Die twee, het gevoel en verstand zijn steeds met elkaar in strijd
en ja je wordt er zo moe van
groetjes jolanda
Hoi Jolanda Ja ik herken het…
Hoi Jolanda
Ja ik herken het zeer zeker! Ik heb het dan niet met alcohol maar dat iets niet goed meer is en dat ik er dus ziek van word. Daarom durf ik nog maar een paar dingen te eten....
Het beheerst mijn leven ook helemaal, maar dat komt ook doordat heel veel dingen te maken hebben met eten. Mensen vinden iets pas leuk als er eten bij komt, dus uit eten gaan enzo.
Ik heb wel homeopathie gehad en dat hielp heel goed, echter na een tijdje kreeg ik er buikpijn van (fout dus!) Ik ben er gelijk mee gestopt, wat bleek later, ik had minder moeten gaan nemen omdat mijn lichaam er dus iets teveel van kreeg. Jammer, want nu durf ik het niet meer te nemen..... Daar baal ik wel weer van maar ja, ik moet er eerst doorheen, voor ik het weer durf te nemen.
Weet jij waardoor jij het hebt gekregen? Ik ben als kind heel vaak ziek geweest qua darmen en dat vond ik op een bepaald punt niet acceptabel meer, dus ben ik er zelf wat aan gaan doen.... Buikpijn, wat heb ik gegeten, o, dan eet ik dat niet meer! Dus zo werd het eten steeds minder. Op een bepaald moment woog ik 36 kilo, ik viel steeds flauw en toch niet durven hé! Totdat ik er ineens genoeg van had en zo ineens heel voorzichtig dingen begon te proberen. Ik was er ook niet bang meer voor, raar hé?
Ik wens dat ik zo'n moment nu weer zou krijgen. Want niet alleen ik word er stapelgek van!
Sterkte hoor!! Groetjes......Wakanda
Hallo Jolanda, heb je…
Hallo Jolanda, heb je verhaal gelezen en herken hierin zeer veel. Ikzelf heb het ook , dat komt door
allerlei dieeeten ivm overgevoeligheden voor eten. Dus nu weeg ik nog 45 kilo en voel me dus
helemaal niet goed. Ben de hele dag bezig met wat wel en niet mag. Hoe ben jij ervan afgekomen, welke middelen of medicijnen , therapie, doktoren?
Zou fijn zijn als je me iets meer hierover wilt vertellen.
BVD, groetjes, Marjon Vaessen.
Hoi, ook ik ben bang voor…
Hoi, ook ik ben bang voor eten én drinken. Ik ben bang om er ziek van te worden.
Ik heb dit al vanaf heel jong, langzaam werd het erger tot ik werkelijk amper meer at en dus ondervoed was met alle gevolgen van dien. Toch ben ik toen langzaam uit dat dal geklommen en heb enkele jaren meegemaakt dat eten mijn leven niet meer beheerste.
Plotseling uit het niets kwam daar weer die angst, ook een aantal buikgriepen achter elkaar gehad.
En vanaf dat moment is het weer helemaal mis. Nu echter ben ik niet super mager maar juist dik, waarschijnlijk door eenzijdig eten. Ik weet het, maar ik kan er niet doorheen breken.
Dat is het stomme, ik wet het wel, maar toch lukt het niet om er iets tegen te doen.
Soms word ik ook gek van mijzelf.....
Groetjes....Wakanda
Ik ben bang voor alcohol Ben…
Ik ben bang voor alcoholBen bang ook al kan er niks in zitten maar bang dat er alcohol in mijn eten en of drinken zit.Als ik het idee heb dat er alcohol in mijn eten zit dan wordt ik heel angstig. Ook ben ik vaak angstig zonder dat ik iets heb gegeten of gedronkenHoe dit komt weet ik niet het is er zo maar ineensIk wordt er helemaal gek van en weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan.