Anuptafobie

Hé, dat klinkt niet goed. Een negatief zelfbeeld? Wat maakt jou anders dan al die andere mensen op deze planeet? Zie je er anders uit, functioneer je anders, of heb je ergere dingen meegemaakt dan wie ook? Richt je je ook wel op dingen die wel leuk zijn, wel goed zijn aan je en dingen die je wél wilt in het leven?

Je klinkt zo onaardig. Naar jezelf bedoel ik dan. Ben je ook zo onaardig tegen je kind? Zeg je daar ook tegen: 'Je deugt niet, het wordt niets met jou." Of: "Dat jij, nota bene jij, zo over straat durft?!"

Ik dacht vroeger ook zo slecht over mijzelf (en velen doen dat overigens). Maar als je de hele dag kritiek krijgt van anderen, dan wordt je daar ook niet vrolijk van. Hetzelfde geldt als je zelf de hele dag negatief over jezelf denkt. Daar maak je jezelf nu niet echt happy mee. Zo aardig als ik ben voor mijn kinderen en overige naasten, minstens zo aardig ben ik voor mijzelf. Dat kan jij ook zijn, naar jezelf toe.

Het verleden is voorbij. Het draait om nu en morgen. Misschien lees je die boodschap uit het volgende verhaal:

Twee monniken lopen langs de oever van een rivier. De een is heel serieus en kijkt recht voor zich uit. De ander beweegt zich vrij en kijkt met een vriendelijke kalmte om zich heen. Dan treffen ze een dame die doorheen de rivier naar de overkant wil. Maar het lukt haar niet op eigen kracht. Ze ziet de monniken en vraagt: “Kunnen jullie mij helpen de rivier over te steken?” De serieuze monnik antwoordt: “Nee, dat kunnen wij niet. Zoals je weet, is het ongepast als monniken en vrouwen elkaar aanraken”. De andere monnik zegt niets, stapt op de vrouw af en bukt zich opdat hij de vrouw op zijn rug kan dragen. Hij loopt door het water naar de overkant en zet haar daar af.

De monniken lopen verder. De serieuze monnik zegt niets en staart de hele tijd naar de grond. De andere monnik kijkt ontspannen om zich heen, onbezorgd en vrij van gedachten. Na een uur wandelen houdt de eerste monnik het niet meer en valt woedend uit: “Je weet toch van de regels, dat monniken geen fysiek contact mogen hebben met vrouwen!. Waarom draag je die vrouw dan zo, hup op je rug naar de overkant?!” De andere monnik reageert quasi verbaasd: “Ik heb de vrouw ruim een uur geleden afgezet aan de overkant. Waarom draag jij haar nog steeds op je rug mee?”

Succes!

Herman

Hoi anoniem,

Zeker een reëel probleem. Je mag vertrouwen hebben in jezelf, je kwaliteiten en het intelligente vernuft van je lichaam. Waar wringt het bij jou?

Herman